In de ontwikkeling van onze kinderen is communicatie essentieel. De woorden die we gebruiken kunnen een grote invloed hebben op hun zelfvertrouwen en de manier waarop zij de wereld zien. Daarom is het essentieel om aandacht te besteden aan de zinnen die we ervoor zeggen. In dit artikel ontdekken we drie zinnetjes die je absoluut niet tegen je kind moet zeggen, volgens het advies van een neuropsycholoog.
1. “Je bent gemeen”
Het kan verleidelijk zijn om een kind als ‘stout’ te bestempelen als het iets verkeerd heeft gedaan of een fout heeft gemaakt. Echter, we moeten vermijden dat we dit etiket plakken op een opgroeiend jong mens. Dit soort straf kan inderdaad schadelijke gevolgen hebben voor zijn gevoel van eigenwaarde en zijn perceptie van zichzelf.
Het gevaar van etikettering
Een neuropsycholoog waarschuwt voor de gevaren van het etiketteren van kinderen. Ze legt uit dat als we een kind vertellen dat het stout is, we het risico lopen een ‘self-fulfilling prophecy’ in hem te creëren. Met andere woorden, het kind zou uiteindelijk kunnen gaan geloven dat hij echt stout is, wat ertoe zal leiden dat hij negatief gedrag zal aannemen om dit label te bevestigen.
Wat moet je in plaats daarvan zeggen?
Wanneer een kind zich slecht gedraagt, is het belangrijk om hem te laten begrijpen dat zijn daden ongepast zijn, en niet hijzelf als individu. In plaats van te zeggen “je bent gemeen”, kunnen we bijvoorbeeld kiezen voor een constructievere zin als: “ Jouw gedrag is niet gepast. » Op deze manier leert het kind zijn handeling te onderscheiden van zijn persoon.
2. “Je stelt mij teleur”
Het uiten van teleurstelling over het gedrag van een kind kan voor een ouder vanzelfsprekend lijken, maar het blijkt dat deze zin op de lange termijn schade kan veroorzaken. Het kan leiden tot een gevoel van schuld of schaamte bij het kind, dat dan koste wat het kost zal proberen te voorkomen dat het opnieuw teleurgesteld wordt.
De impact op het gevoel van eigenwaarde
Als we een kind vertellen dat hij ons teleurstelt, lopen we het risico dat er bij hem een gevoel van ontoereikendheid ontstaat. Hij zal het gevoel hebben dat hij niet aan de verwachtingen kan voldoen en zal moeite hebben een goed gevoel van eigenwaarde te ontwikkelen. De gevolgen kunnen psychologisch desastreus zijn.
Een minder schadelijk alternatief
In plaats van te zeggen “je stelt me teleur”, stelt de neuropsycholoog voor om je gevoelens te uiten zonder de persoonlijke waarde van het kind in twijfel te trekken. We kunnen er daarom voor kiezen om zinnen te gebruiken als “ Ik wou dat je deze moeite had gedaan“. Op deze manier moedigen we het kind aan om na te denken over zijn gedrag zonder hem pijn te doen.
3. “Waarom kun je niet zijn zoals je broer (of zus)?” »
Het is normaal dat ouders hun kinderen soms met elkaar vergelijken, maar u moet dit niet in het bijzijn van hen doen. Elk kind heeft zijn sterke en zwakke punten, en door deze voortdurend te vergelijken met zijn broer of zus, we lopen het risico een gevoel van minderwaardigheid te creëren.
De gevaren van vergelijking
De neuropsycholoog legt uit dat het vergelijken van het ene kind met het andere ervoor zorgt dat ze zich minder gewaardeerd en minder geliefd voelen om wie ze werkelijk zijn. Hij kan ook gevoelens van jaloezie en rivaliteit jegens zijn broer of zus ontwikkelen, wat hun langdurige relaties zou kunnen schaden.
Hoe de verschillen te benaderen
In plaats van de verschillen tussen kinderen te benadrukken, is het beter om ze te accepteren en hun respectievelijke kwaliteiten te benadrukken. Inplaats van zeggen ” waarom kun je niet zijn zoals je broer (of je zus)“In plaats daarvan zouden we de successen en vooruitgang van elk kind afzonderlijk kunnen vermelden, zodat ze hun eigen talenten en vaardigheden kunnen waarderen.
Tot slot is het van cruciaal belang om aandacht te besteden aan de woorden die bij opgroeiende kinderen worden gebruikt. Het vermijden van deze drie zinnen en zorgen voor zorgzame en positieve communicatie met uw kind zal in grote mate bijdragen aan zijn emotionele en cognitieve ontwikkeling. De neuropsychologie moedigt ons aan om onze manier van communiceren als ouders te herzien en constructieve benaderingen te implementeren om ons kind te helpen op een evenwichtige en gelukkige manier op te groeien.